[ Pobierz całość w formacie PDF ]
//-->INSTYTUTMARKSA — ENGELSA — LENINA PRZYKC WKP(b)RADYDELEGATÓW ROBOTNICZYCHW POLSCEW l9l8-I919r.W YD A W N IC TW O193 4PARTYJNEI NSTYTUT MARK SA — E N G E L S A — L E N I N APRZYK C W K P(b)P r o l e t a r j u s z e w s z y s t k ic h k r a jó w , ł ą c z c i e się .RADY DELEGATÓWROBOTNICZYCH W POLSCEw 1918—1919 r.OPRACOWAŁH E N R Y K B IC ZWYDAWNICTWOMOSKWAPARTYJNE1934WSTĘPW 1918 r. w listopadzie klasa robotnicza w Polsce po raz pierwszy w h tstorji swej długoletniej, bohaterskiej walki rewolucyjnej przystąpiła do tworzenia Rad Delegatów Robotniczych. Pod wpływem zwycięskiej rewolucji p roletarjackiej w Rosji oraz walk rewolucyjnych w Niemczech i Austrji prole-tarjat Polski rozpoczął walkę o zdobycie władzy. Przeciwko KPRP, która prowadziła walkę pod hasłami «cała władza Radom Delegatów Robotniczych*,wystąpiła PPS. Przy braku należytego bolszewickiego kierowniotwa, przyoportunizmie ówczesnych wodzów KPRP oraz przy panującej podówczasw partji doktrynie luksemburgizmu i znacznych jeszcze pozostałościach mień-szewizmu PPS Lewicy klasa robotnicza w walce tej poniosła porażkę, chociaż walka ta toczyła się w warunkach sytuacji rewolucyjnej. Rady Delegartów Robotniczych zostały więc rozbite przez PPS, działającą wspólnie z całąreakcją burżuazyjną i stanowiącą jej część składową.Dziś, kiedy masy pracujące Polski, dręczone i wyzyskiwane przez kapitalizm, prześladowane przez faszyzm i widzące jednocześnie potężny rozwójjedynego na świecie państwa proletarjackiego — ZSRR, rozkwit jego budownictwa socjalistycznego, z coraz większą siłą zaczynają wyrażać swoją wolędo walki, nie chcą już dłużej żyć po staremu, w głodzie, nędzy i poniewierce,dziś, kiedy klasy panujące coraz otwarciej przyznawać muszą swoją niemocorganizowania i rządzenia produkcją i podziałem — coraz częściej i corazgłośniej zaczyna się ponownie rozlegać w Polsce wśród proletarjatu, biedotychłopskiej oraz mas żołnierskich hasło Polski Radzieckiej, hasło rewolucjii Rad Delegatów Robotniczych, Chłopskich i Żołnierskich.Dlatego też doświadczenie pierwszych Rad Delegatów Robotniczych w Polsce z okresu 1918— 1919 r. posiada dla proletarjatu Polski wyjątkowo aktualne znaczenie.Oddając w ręce czytelników naszych niniejszą pracę, sądzimy, że choći małej mierze potrafimy uczynić zadość potrzebie zaznajomienia się z Ra-| ami Delegatów Robotniczych w Polsce z 1918— 1919 r. Oprócz artykułu,j 'jącego ogólną charakterystykę ówczesnych Rad i wskazującego najważniej*ibłędy, które wówczas zostały popełnione, dajemy możliwie pełny zbiórmaterjałów o Radach.Mówimy — możliwy, ponieważ nie wszystkie materjały o Radach Delegatów Robotniczych w Polsce z okresu 1918— 1919 r. są dla nas dostępne. Chronią się one w zakamarkach polskich władz policyjno-rządowych, dokąd większość ich dostała się po rozbiciu Rad. Prawdopodobnie pewna część materjałów o Radach znajduje się również w posiadaniu osób prywatnych.3Materjały drukowane dają jednak pewien ogólny obraz, charakteryzującypoziom polityczny oraz aktywność polityczną Rad Delegatów Robotniczychna rozmaitych stopniach ówczesnej ich dojrzałości klasowej i bojowości rewolucyjnej. Różnorodny układ sił partyjno-politycznych w Radach odbijasię w treści ogłoszonych materjałów.Podajemy również materjały, dotyczące stanowiska SDKPiL oraz PPS Lewicy, połączonych następnie w Komunistyczną Partję Robotniczą Polski, ichstosunku i ich udziału w walce politycznej Rad Delegatów Robotniczych.W materjałach o stosunkach partji do Rad odbija się wpływ luksembur-gizmu i mieńszewizmu PPS Lewicy.Niektóre miejsca w materjałach są dziś dla wielu czytelników niezrozumiałe. Zaopatrzyliśmy je zatem odpowiedniemi, możliwie krótkiemi, przypisami.Lipiec, 1933 r.H- B .RADY DELEGATÓW ROBOTNICZYCHW POLSCE W 1918-1919 R.H. BICZISYTUACJA REWOLUCYJNAW rezultacie zwycięskiej rewolucji proletarjackiej w Rosji 1917 r. orazrewolucji w Niemczech i Austrji w 1918 r. rozbite zostały okowy, ujarzmiające naród polski.Burżuazją polska, zdając sobie sprawę, że zbliża się upadek okupacji nie-miecko-austrjackiej, że wojska okupacyjne wkrótce opuszczą Polskę, z niepokojem patrzała w przyszłość, albowiem bała się «wschodniej zarazy bolszewickiej» — zwycięstwa rewolucji proletarjackiej w Polsce.W obawie przed rewolucją proletarjacką w Polsce rozpoczęła ona gorączkowe przygotowania do jej odparcia, z jednej strony żebrała o pomocUrządów państw Amjamty, tworząc własne państwoiwłasną siiłę zbrojnąw celu zduszenia rewolucji, z drugiej zaś strony usiłowała przy pomocy szerokich manewrów demofalatyczinych zapanować nad masami pracuj ącemi.PPS, jako lewe skrzydło burżuazji polskiej, żerowała na przesądachi złudzeniach części mas pracujących, usiłując lewemi manewrami w krytycznym dla burżuazji momencie odciągnąć polskie masy pracujące od walnej bitwy z własną burżuazją. Dziełem PPS było utworzenie rządu lubel-ikiego, a po nim rządu «1udowego », który «wsławił» się krwawemi rozprawami z ruchem rewolucyjnym przy pomocy policji, wojska, żandarmerji.Rząd ten jednocześnie usiłował przy pomocy demagogji socjalnej odciągnąćuwagę mas od walki o obalenie kapitalizmu w Polsce.W kraju panował ostry kryzys. Część najważniejszych gałęzi przemysłu była jeszcze podczas wojny sparaliżowana. Część fabryk wraz z robotnikami była wówczas ewakuowana przez rząd carski do Rosji, drugączęść zniszczyli niemiecko-austrjaccy okupanci. Całkowicie czynne były kopalnie węgla, koleje, część fabryk wojskowych, niektóre mniejsze fabrykimetalowe i drzewne oraz przedsiębiorstwa komunalne, jak to: tramwaje,wodociągi, kanalizacja, elektrownie, gazownie itp. W niepodległej Polscerozwinęła się do niesłychanych granic spekulacja giełdowa i rynkowa, kapitaliści obracali znaczne kapitały przemysłowe na cele spekulacyjne.W związku z tem stawały nawet te przedsiębiorstwa, które dotąd były czynne. A drożyzna potęgowała się z dnia na dzień. Pod brzemieniem straszliwego kryzysu zamierało życie gospodarcze Polski i od skutków jego cierpiały najszersze masy ludowe, których udziałem były głód i nędza. Ciężarytego kryzysu spadały przedewszystkiem na barki klasy robotniczej. Systematycznie obniżano realne zarobki robotników, których położenie stawało «ięcoraz nieznośniejsze. Nadzwyczaj szybko rosło bezrobocie.-5 [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl audipoznan.keep.pl
//-->INSTYTUTMARKSA — ENGELSA — LENINA PRZYKC WKP(b)RADYDELEGATÓW ROBOTNICZYCHW POLSCEW l9l8-I919r.W YD A W N IC TW O193 4PARTYJNEI NSTYTUT MARK SA — E N G E L S A — L E N I N APRZYK C W K P(b)P r o l e t a r j u s z e w s z y s t k ic h k r a jó w , ł ą c z c i e się .RADY DELEGATÓWROBOTNICZYCH W POLSCEw 1918—1919 r.OPRACOWAŁH E N R Y K B IC ZWYDAWNICTWOMOSKWAPARTYJNE1934WSTĘPW 1918 r. w listopadzie klasa robotnicza w Polsce po raz pierwszy w h tstorji swej długoletniej, bohaterskiej walki rewolucyjnej przystąpiła do tworzenia Rad Delegatów Robotniczych. Pod wpływem zwycięskiej rewolucji p roletarjackiej w Rosji oraz walk rewolucyjnych w Niemczech i Austrji prole-tarjat Polski rozpoczął walkę o zdobycie władzy. Przeciwko KPRP, która prowadziła walkę pod hasłami «cała władza Radom Delegatów Robotniczych*,wystąpiła PPS. Przy braku należytego bolszewickiego kierowniotwa, przyoportunizmie ówczesnych wodzów KPRP oraz przy panującej podówczasw partji doktrynie luksemburgizmu i znacznych jeszcze pozostałościach mień-szewizmu PPS Lewicy klasa robotnicza w walce tej poniosła porażkę, chociaż walka ta toczyła się w warunkach sytuacji rewolucyjnej. Rady Delegartów Robotniczych zostały więc rozbite przez PPS, działającą wspólnie z całąreakcją burżuazyjną i stanowiącą jej część składową.Dziś, kiedy masy pracujące Polski, dręczone i wyzyskiwane przez kapitalizm, prześladowane przez faszyzm i widzące jednocześnie potężny rozwójjedynego na świecie państwa proletarjackiego — ZSRR, rozkwit jego budownictwa socjalistycznego, z coraz większą siłą zaczynają wyrażać swoją wolędo walki, nie chcą już dłużej żyć po staremu, w głodzie, nędzy i poniewierce,dziś, kiedy klasy panujące coraz otwarciej przyznawać muszą swoją niemocorganizowania i rządzenia produkcją i podziałem — coraz częściej i corazgłośniej zaczyna się ponownie rozlegać w Polsce wśród proletarjatu, biedotychłopskiej oraz mas żołnierskich hasło Polski Radzieckiej, hasło rewolucjii Rad Delegatów Robotniczych, Chłopskich i Żołnierskich.Dlatego też doświadczenie pierwszych Rad Delegatów Robotniczych w Polsce z okresu 1918— 1919 r. posiada dla proletarjatu Polski wyjątkowo aktualne znaczenie.Oddając w ręce czytelników naszych niniejszą pracę, sądzimy, że choći małej mierze potrafimy uczynić zadość potrzebie zaznajomienia się z Ra-| ami Delegatów Robotniczych w Polsce z 1918— 1919 r. Oprócz artykułu,j 'jącego ogólną charakterystykę ówczesnych Rad i wskazującego najważniej*ibłędy, które wówczas zostały popełnione, dajemy możliwie pełny zbiórmaterjałów o Radach.Mówimy — możliwy, ponieważ nie wszystkie materjały o Radach Delegatów Robotniczych w Polsce z okresu 1918— 1919 r. są dla nas dostępne. Chronią się one w zakamarkach polskich władz policyjno-rządowych, dokąd większość ich dostała się po rozbiciu Rad. Prawdopodobnie pewna część materjałów o Radach znajduje się również w posiadaniu osób prywatnych.3Materjały drukowane dają jednak pewien ogólny obraz, charakteryzującypoziom polityczny oraz aktywność polityczną Rad Delegatów Robotniczychna rozmaitych stopniach ówczesnej ich dojrzałości klasowej i bojowości rewolucyjnej. Różnorodny układ sił partyjno-politycznych w Radach odbijasię w treści ogłoszonych materjałów.Podajemy również materjały, dotyczące stanowiska SDKPiL oraz PPS Lewicy, połączonych następnie w Komunistyczną Partję Robotniczą Polski, ichstosunku i ich udziału w walce politycznej Rad Delegatów Robotniczych.W materjałach o stosunkach partji do Rad odbija się wpływ luksembur-gizmu i mieńszewizmu PPS Lewicy.Niektóre miejsca w materjałach są dziś dla wielu czytelników niezrozumiałe. Zaopatrzyliśmy je zatem odpowiedniemi, możliwie krótkiemi, przypisami.Lipiec, 1933 r.H- B .RADY DELEGATÓW ROBOTNICZYCHW POLSCE W 1918-1919 R.H. BICZISYTUACJA REWOLUCYJNAW rezultacie zwycięskiej rewolucji proletarjackiej w Rosji 1917 r. orazrewolucji w Niemczech i Austrji w 1918 r. rozbite zostały okowy, ujarzmiające naród polski.Burżuazją polska, zdając sobie sprawę, że zbliża się upadek okupacji nie-miecko-austrjackiej, że wojska okupacyjne wkrótce opuszczą Polskę, z niepokojem patrzała w przyszłość, albowiem bała się «wschodniej zarazy bolszewickiej» — zwycięstwa rewolucji proletarjackiej w Polsce.W obawie przed rewolucją proletarjacką w Polsce rozpoczęła ona gorączkowe przygotowania do jej odparcia, z jednej strony żebrała o pomocUrządów państw Amjamty, tworząc własne państwoiwłasną siiłę zbrojnąw celu zduszenia rewolucji, z drugiej zaś strony usiłowała przy pomocy szerokich manewrów demofalatyczinych zapanować nad masami pracuj ącemi.PPS, jako lewe skrzydło burżuazji polskiej, żerowała na przesądachi złudzeniach części mas pracujących, usiłując lewemi manewrami w krytycznym dla burżuazji momencie odciągnąć polskie masy pracujące od walnej bitwy z własną burżuazją. Dziełem PPS było utworzenie rządu lubel-ikiego, a po nim rządu «1udowego », który «wsławił» się krwawemi rozprawami z ruchem rewolucyjnym przy pomocy policji, wojska, żandarmerji.Rząd ten jednocześnie usiłował przy pomocy demagogji socjalnej odciągnąćuwagę mas od walki o obalenie kapitalizmu w Polsce.W kraju panował ostry kryzys. Część najważniejszych gałęzi przemysłu była jeszcze podczas wojny sparaliżowana. Część fabryk wraz z robotnikami była wówczas ewakuowana przez rząd carski do Rosji, drugączęść zniszczyli niemiecko-austrjaccy okupanci. Całkowicie czynne były kopalnie węgla, koleje, część fabryk wojskowych, niektóre mniejsze fabrykimetalowe i drzewne oraz przedsiębiorstwa komunalne, jak to: tramwaje,wodociągi, kanalizacja, elektrownie, gazownie itp. W niepodległej Polscerozwinęła się do niesłychanych granic spekulacja giełdowa i rynkowa, kapitaliści obracali znaczne kapitały przemysłowe na cele spekulacyjne.W związku z tem stawały nawet te przedsiębiorstwa, które dotąd były czynne. A drożyzna potęgowała się z dnia na dzień. Pod brzemieniem straszliwego kryzysu zamierało życie gospodarcze Polski i od skutków jego cierpiały najszersze masy ludowe, których udziałem były głód i nędza. Ciężarytego kryzysu spadały przedewszystkiem na barki klasy robotniczej. Systematycznie obniżano realne zarobki robotników, których położenie stawało «ięcoraz nieznośniejsze. Nadzwyczaj szybko rosło bezrobocie.-5 [ Pobierz całość w formacie PDF ]