[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Henryk Gaertner, Stylistyka jako metoda indywidualizująca w badaniach językowych (1926), w: Stylistyka polska. Wybór tekstów, Warszawa 1973, PWN, wybór, opracowanie i wstęp Ewa Miodowska-Brookes, Adam Kulawik, Marian Tatara, s. 43-73.

 

Bally: fakty ekspresji polegają na kombinacjach psychologicznych.

 

Różnorodne definicje pojęcia stylu à problemy z ustalenie zadań stylistyki.

 

Stylistyka dostarcza materiałów gramatyce, którą warunkuje i wyprzedza.

 

Wędkiewicz: żądanie, by badania stylistyczne biegły równolegle „z całą rozciągłością działów gramatycznej analizy”, także by w badaniach nie ograniczać się do języka pisanego.

 

Styl pewnego języka narodowego jest zbiorem cech wspólnych jednostkom przynależącym, bez względu na historię i terytorium, a wyróżniających go od takiejże sumy innych języków narodowych.

 

STYL – SUMA WSZYSTKICH TYCH CECH INDYWIDUALNEGO SYSTEMU JĘZYKOWEGO ORAZ TAKIE ICH USTOSUNKOWANIE, KTÓRE GO ODRÓŻNIAJĄ OD INNYCH WSPÓŁRZĘDNYCH SYSTEMÓW.

 

Stanisław Szober:

STRONA POZAJĘZYKOWA

STRONA JĘZYKOWA

Wyobrażenie złożone

Zdanie

rozczłonkowane na

 

wyobrażenia przedmiotów i cech

 

wyobrażenia stosunków

 

składające się z

 

wyobrażeń semazjologicznych

 

wyobrażeń morfologiczno-funkcjonalnych

 

Wniosek:

 

STYL JEST WYNIKIEM USTOSUNKOWANIA W ZAWARTYCH W ZDANIU, JEGO RÓWNOWAŻNIKU LUB WYRAŻENIU SYNTAKTYCZNYM WYOBRAŻEŃ SEMAZJOLOGICZNYCH DO WYRAŻANEGO PRZEZ NIE POZAJĘZYKOWEGO WYOBRAŻENIA ZBIOROWEGO.

 

Stylistyka jako dział GRAMATYKI ma badać owe PIERWIASTKI RECEPTYWNE – POWSZECHNY ZWYCZAJ JĘZYKOWY.

... [ Pobierz całość w formacie PDF ]
  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • audipoznan.keep.pl